W swoich najnowszych pracach z cyklu \u201eMuzeum\u201d Mateusz Maliborski zabiera widza w osobist\u0105 podr\u00f3\u017c szlakami najpi\u0119kniejszych paryskich \u015bwi\u0105ty\u0144 sztuki. Subtelne malarskie kadry s\u0105 zapisem stop-klatek, kt\u00f3re artysta z pami\u0119ci swojego telefonu przenosi na p\u0142\u00f3tno. Rozpoczynaj\u0105c w\u0119dr\u00f3wk\u0119 od Luwru, poprzez Mus\u00e9e d’Orsay, niedawno powsta\u0142e Muzeum Fundacji Luis Vuitton, a ko\u0144cz\u0105c na Mus\u00e9e de l’Orangerie, Maliborski skupia si\u0119 na relacji widza-odbiorcy dzie\u0142a sztuki a przestrzeni\u0105 muzealn\u0105, kt\u00f3re przenikaj\u0105 si\u0119, dope\u0142niaj\u0105, pozostawiaj\u0105c w pod\u015bwiadomo\u015bci widza harmonijny, bezcenny moment iluminacji. Aktualne prace m\u0142odego tw\u00f3rcy sk\u0142aniaj\u0105 do odwiecznej refleksji nad przemijaj\u0105cym czasem, nie trac\u0105c przy tym realizmu, lekko\u015bci w odbiorze ani \u015bwie\u017co\u015bci spojrzenia. Pozbawione moralizatorskiego tonu, nie udzielaj\u0105 jednoznacznej odpowiedzi na nurtuj\u0105ce pytania. Z nieukrywan\u0105 ciekawo\u015bci\u0105 chcia\u0142oby si\u0119 zajrze\u0107 malarzowi przez rami\u0119, aby m\u00f3c dostrzec pomys\u0142 na nowo powstaj\u0105cy obraz, zapisany w podr\u0119cznej pami\u0119ci telefonu. Dla artysty cykl \u201eMuzeum\u201d wydaje si\u0119 mie\u0107 jednak symboliczny wymiar zaproszenia do \u015bwiata pozbawionego gwa\u0142townego p\u0119du za utraconym czasem, zalewaj\u0105cej nas na codzie\u0144 taniej komercji lub dywagacji na temat posiadania; intencj\u0105 tw\u00f3rcy jest raczej jak najbli\u017csze zespolenie swojego \u015bwiata ze \u015bwiatem widza, obserwowanie jego reakcji na pierwszy kontakt z flagowymi dzie\u0142ami sztuki \u2026 lub w\u0142a\u015bnie jej brak. By\u0107 mo\u017ce, przy odrobinie szcz\u0119\u015bcia, spotkamy w muzeum Autora.  

Z kolei dla Bartka W\u0119grzyna elementarnym j\u0119zykiem wypowiedzi jest j\u0119zyk abstrakcji, na kt\u00f3ry nieprzeceniony wp\u0142yw mia\u0142 dwuletni pobyt podczas rezydencji artystycznej w Chinach. Wydaje si\u0119, \u017ce to w\u0142a\u015bnie z podr\u00f3\u017cy na wsch\u00f3d artysta wr\u00f3ci\u0142 z ukszta\u0142towan\u0105 ide\u0105 tworzenia rze\u017aby w plexiglas, wszechobecnym tworzywie, kt\u00f3re jest znakiem naszych czas\u00f3w. O swojej tw\u00f3rczo\u015bci, w kt\u00f3rej przebrzmiewa Berdyszakowskie \u201eto jest, czego nie ma\u201d artysta opowiada: \u201e Mam poczucie, \u017ce poznawanie \u015bwiata za pomoc\u0105 dost\u0119pnych nam zmys\u0142\u00f3w: wzroku, s\u0142uchu, dotyku, daje jedynie mglisty, niepe\u0142ny obraz otaczaj\u0105cej nas rzeczywisto\u015bci. Dlatego te\u017c w swoich pracach staram si\u0119 dotrze\u0107 do istoty\/esencji rzeczy, kt\u00f3re nas otaczaj\u0105. Na\u015bladowanie tylko pozornie pozwala nam na oddanie istoty rzeczy, tworzy z\u0142udzenie. Moim celem nie jest imitacja, lecz nadawanie potencjalnej postaci bytom. M\u00f3j spos\u00f3b postrzegania rzeczywisto\u015bci trafnie odzwierciedlaj\u0105 s\u0142owa Konstatina Brancusiego: \u201eTo, co jest rzeczywiste, nie jest form\u0105 zewn\u0119trzn\u0105, ale esencj\u0105 rzeczy … Nikt nie jest w stanie wyrazi\u0107 niczego, co jest zasadniczo rzeczywiste, na\u015bladuj\u0105c jego zewn\u0119trzn\u0105 powierzchni\u0119.\u201d 

Podr\u00f3\u017cy tych dw\u00f3ch artyst\u00f3w towarzyszy idea \u201eNowej Pinakoteki\u201d, przestrzeni, w kt\u00f3rej dw\u00f3jka tak odmiennych, a zarazem podobnych do siebie spojrze\u0144 spotyka si\u0119.<\/p>\n\n\n\n

Renata Kluza<\/em><\/p>\n\n\n\n

Zdj\u0119cie u g\u00f3ry:\u00a0Mateusz Maliborski, Muzeum Orsay I, 2019, olej na p\u0142\u00f3tnie, 140 x 90 cm<\/p>\n\n\n\n

<\/figure>\n\n\n\n

<\/figure>\n\n\n\n

<\/figure>\n\n\n\n

<\/figure>\n\n\n\n

<\/figure>\n\n\n\n

<\/figure>\n\n\n\n

<\/figure>\n\n\n\n

<\/figure>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

13.12.2019 – 08.01.2020 W swoich najnowszych pracach z cyklu \u201eMuzeum\u201d Mateusz Maliborski zabiera widza w osobist\u0105 podr\u00f3\u017c szlakami najpi\u0119kniejszych paryskich \u015bwi\u0105ty\u0144 sztuki. Subtelne malarskie kadry s\u0105 zapisem stop-klatek, kt\u00f3re artysta<\/p>\n

Continue reading…Nowa Pinakoteka, Mateusz Maliborski, Bartek W\u0119grzyn – dokumentacja wystawy<\/span><\/a><\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":0,"parent":0,"menu_order":0,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","template":"","meta":{"footnotes":""},"class_list":["post-603","page","type-page","status-publish","hentry"],"yoast_head":"\n